WYBITNI SPADOCHRONIARZE POLSKIEGO SPADOCHRONIARSTWA WOJSKOWEGO

Mjr mgr  AUGUSTYN KONIOR

Urodził się 6 sierpnia 1938 r. w Lipowej.

Pierwsze skok wykonał 6 czerwca 1955 r. z samolotu CSS-13 na spadochronie ST-1 na lotnisku Muchowiec w Aeroklubie Katowickim.                                                Od 1958 r. żołnierz służby zasadniczej  w 6 Pomorskiej Dywizji Powietrznodesantowej w Krakowie.  W 1960 r. zostaje żołnierzem zawodowym w brygadzie, gdzie w 1961r. uzyskuje uprawnienia wojskowego instruktora spadochronowego.  Pierwszy dowódca i trener utworzonego tam plutonu wyczynowego. Jako zawodnik reprezentował Dywizję ,Warszawski Okręg Wojskowy, Wojsko Polskie na wielu zawodach spadochronowych zdobywając czołowe lokaty.            W 1962 r. złoty medal drużynowo i srebrny medal indywidualnie w klasyfikacji generalnej na I Mistrzostwach WP rozegranych w Krakowie.                                        W 1962 r. złoty medal drużynowo  na I Mistrzostwach Armii Zaprzyjaźnionych, rozgrywanych w Brnie – Czechosłowacja. W okresie służby wielokrotnie wykonywał skoki pokazowe i testowe, między innymi 3 – krotnie z samolotu IŁ-14 z wysokości  5200 m. z 90 sek. opóźnionym otwarciem spadochronu. Wykonał skoki w ramach kręcenia scen do filmu „Czerwone Berety”, oraz wykonał skok pokazowy podczas wizyty prezydenta Francji Charlesa De Gaulle’a w Polsce. Do pokazu użył, spadochron towarowy OKS od którego po pewnym czasie się oddzielił i otworzył spadochron główny PTCH-7, na którym z flagami Polski i Francji wylądował w pobliżu gościa od którego otrzymał „gorący żołnierski uścisk dłoni”. Podczas szkolenia instruktorskiego w Riazaniu (ZSRR) wykonał skoki doświadczalne na spadochronie D-1 w warunkach trudnych warunkach zimowych. Po awansie na stopień oficerski w 1967 r. jako starszy instruktor, Szef Służby Spadochronowej a następnie na stanowisku inspektora Bezpieczeństwa Desantowania Dywizji, nadzoruje prawidłowość szkolenia desantowego żołnierzy.  Posiadał uprawnienia wojskowego instruktora spadochronowego kl. mistrzowskiej. Wykonał 1845 skoków, podczas których 2 – krotnie był zmuszony do użycia spadochronu zapasowego.

Członek Związku Polskich Spadochroniarzy.  Odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi.

Płk pil. mgr WALDEMAR BOŁOTOWICZ

Urodził się 28 czerwca 1935 r. w Białymstoku.

Po wojnie w 1946 r wraz z matką osiedlił się we Wrocławiu.

W roku 1950 rozpoczyna szkolenie szkolenie szybowcowe w Rzadkowie a następnie zostaje wysłany do Lublina na kurs skoków z wieży spadochronowej.

W roku 1951 w Nowotarskim Centrum Wyszkolenia Spadochronowego uzyskuje uprawnienia instruktora po czym kontynuuje szkolenie szybowcowe w Lęborku i Jeżowie Sudeckim gdzie uzyskuje uprawnienia w lotach na tzw. „żaglu”.

Od stycznia 1953 pracuje w Aeroklubie Wrocławskim na stanowisku instruktora spadochronowego.

Od 15 maja 1953 roku ustanawia pierwsze powojenne rekordy Polski:

1. W długotrwałości opóźnienia otwarcia spadochronu na lotnisku Mirosławice koło Wrocławia z samolotu CSS-13 z wysokości 3050 m, otwierając spadochron na wysokości 540 m. który poprawia w tym samym roku z samolotu Zlin-26 z wysokości 4100 m. z otwarciem spadochronu na wysokości 600 m.                        2. Samolot CSS-13, skok na wolne otwarcie z wysokości 75 m. na spadochronie LL-8 (wyrównany rekord świata).

3. Samolot Zlin-26, skok z wysokości 4920 m. z otwarciem spadochronu na wysokości 740 m.

W latach 1953 – 1957 członek Kadry Narodowej, uczestnik wielu zawodów spadochronowych.

W roku 1955 jest członkiem reprezentacji Polski na pierwszych po wojnie międzynarodowych zawodach spadochronowych rozgrywanych w Bułgarii gdzie zdobywa złoty medal w drużynowych skokach na celność lądowania na spadochronach polskiej konstrukcji SW-2.

Jesienią 1956 roku zostaje podchorążym Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie gdzie uzyskuje stopień oficera lotnictwa i uprawnienia pilota samolotów odrzutowych MIG-15.

W 1960 roku pełnił funkcję szefa Służby Spadochronowo – Ratowniczej w 11 Brandenburskim Pułku Lotniczym we Wrocławiu. W 1970 r. zostaje przeniesiony do II Korpusu Wojsk Obrony Powietrznej Kraju w Bydgoszczy a następnie do Dowództwa WOPK w Warszawie gdzie pracuje jako Szef Zabezpieczenia Wysokościowego i Ratowniczego.

Wykonał 2501 skoków, uzyskując uprawnienia wojskowego instruktora spadochronowego kl. mistrzowskiej. Jest posiadaczem Złotej Odznaki Spadochronowej z trzema diamentami.

Członek Związku Polskich Spadochroniarzy. Odznaczony: Mistrz Sportu, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Kpt. mgr JAN CIERNIAK

Urodził się 2 marca 1932 roku w Krakowie, zmarł 26 maja 2007 r. W 1951 r. uczestnik pierwszego kursu instruktorskiego w Nowym Targu gdzie wykonał 45 skoków a samolotów: CSS-13, Szpak, Zuch, i Li-2.  Od 1995 roku członek Kadry Narodowej.

W 1956 r. startuje na III Mistrzostwach Świata w Moskwie – ZSRR, na spadochronie ST-1 gdzie drużynowo zbywają brązowy medal w skokach na celność lądowania. Ponadto czterokrotnie startuje w Mistrzostwach Świata: 1958 r. IV M.Ś. Czechosłowacja, 1960 r. V M.Ś. Sofia – Bułgaria,  1962 r. VI M.Ś.  Boston – USA, VII MŚ  1964 r. w Leutkirch – RFN.  3 – krotny Mistrz Polski oraz 1- krotny Mistrz WP w klasyfikacji generalnej.  W 1964  roku rozpoczyna zawodową służbę wojskową w 6 Dywizji Powietrznodesantowej gdzie jego wysokie umiejętności są natychmiast wykorzystane do treningu spadochroniarzy tzw. plutonu wyczynowego dywizji (Wojskowy Klub Sportowy Wawel – Kraków). Wraz z innymi zawodnikami plutonu jako trener i zawodnik, osiągał wiele sukcesów sportowych w kraju i zagranicą. W 1968 roku zostaje skierowany do Wyższej Szkoły Desantowej w Riazaniu na 8 miesięczny kurs zrzutu ciężkiego sprzętu i uzyskuje uprawnienia instruktora – wykładowcy w tej specjalności wojskowej. Uczestnik skoków doświadczalnych na nowych polskich spadochronach: SW-4, SW-4D i SZ-72.     Po zakończeniu służby wojskowej w 1974 r. uzyskuje uprawnienia pilota samolotowego i wykonuje pracę w Zespole Usług Agrolotniczych, rozsiewając środki ochrony roślin na polach w Polsce a następnie w Sudanie i Egipcie. Wykonał 2478 skoków spadochronowych i wylatał na samolotach i szybowcach 5100 godz.

Członek Związku Polskich Spadochroniarzy.  Odznaczenia: Mistrz Sportu, Brązowy Krzyż Zasługi, Złota Odznaka Zasłużony dla Lotnictwa Sportowego.

St. chor. sztab. STEFAN CZERWONKA

Urodził się 18 lipca 1932 roku w Boiskach koło Iłży.

Do służby wojskowej został powołany 15 listopada 1950 r. w Malborku, gdzie odbył szkolenie techniczne do obsługi silników samolotów Pe-2. W 1953 r. uzyskuje uprawnienia instruktora spadochronowego na kursie w Szkole Oficerskiej w Dęblinie. Od 1956 r. zostaje powołany do Kadry Narodowej. W okresie działalności sportowej dwukrotnie zostaje Mistrzem Polski w klasyfikacji generalnej, oraz bierze udział w wielu zawodach międzynarodowych oraz dwukrotnie w Mistrzostwach Świata (1964 r. Leutkirch – RFN i w 1966 r. Lipsk – NRD).

Od 1957 roku, jako starszy instruktor szkolił przez wiele lat kandydatów na żołnierzy 6 Pomorskiej Dywizji Powietrznodesantowej  w Centrum Wyszkolenia Spadochronowego Aeroklubu Polskiego w Krośnie nad Wisłokiem gdzie był również kierownikiem sekcji spadochronowej Aeroklubu Podkarpackiego.

Uczestnik 30 rekordów spadochronowych w skokach grupowych. Przez kilkanaście lat był trenerem reprezentacji spadochronowej Wojsk Lotniczych, (WKS „Orlęta Dęblin”) w składzie której byli między innymi znani zawodnicy: Stanisław Sidor, Mariusz Puchała, Wiesław Skóra i Janusz Brzeziński. Jednocześnie w tym okresie pełni obowiązki instruktora – wykładowcy służby Ratownictwa Wysokościowego WSO WL. Jako pierwszy w Polsce w dniu 23 czerwca 1978 r. wykonuje 5000 tysięczny skok ze spadochronem. Posiadał uprawnienia wojskowego instruktora spadochronowego kl. mistrzowskiej oraz licencję pilota szybowcowego i samolotowego. Wykonał 5080 skoków.

Członek Związku Polskich Spadochroniarzy.

Odznaczenia: Zasłużony Mistrz Sportu, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,

Mjr mgr SYWESTER JAKUBOWSKI

Urodził się 29 września 1939 roku w Niemojewie. Zmarł 04.09.2009 r.

Szkolenie lotnicze rozpoczął w 1956 roku na lotnisku Aeroklubu Kujawskiego w Inowrocławiu gdzie uzyskuje uprawnienia skoczka spadochronowego oraz pilota szybowcowego i samolotowego. Tam też uzyskuje uprawnienia cywilnego instruktora spadochronowego.

W latach 1959 – 1961 jako poborowy odbył służbę wojskową w Krakowskiej 6 Pomorskiej Dywizji Powietrznodesantowej gdzie pełnił funkcję układacza spadochronów. Po zakończeniu służby kontynuował szkolenie szybowcowe i samolotowe w Aeroklubie Inowrocławskim.  Jednak jego kariera sportowa została związana ze spadochroniarstwem. W latach 1965 – 1977 członek Kadry Narodowej. Uczestnik X Mistrzostw Świata w Bled (Jugosławia 1970 r.), Oklahoma (USA 1972 r.) . W 1971 r. został powołany do zawodowej służby wojskowej w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu na stanowisko instruktora – wykładowcy w Cyklu Szkolenia Spadochronowego. Od tego roku reprezentuje Śląski Okręg Wojskowy (WKS Śląsk – Wrocław) i Wojsko Polskie. Na wielu zawodach w kraju i za granicą uzyskując wiele znaczących sukcesów. Dwukrotny Mistrz Wojska Polskiego w klasyfikacji generalnej. Po zakończeniu kariery sportowej pełnił służbę w 2 Korpusie Obrony Powietrznej w Bydgoszczy, jako Inspektor Służby Ratownictwa Wysokościowego. Wojskowy instruktor spadochronowy kl. mistrzowskiej.

Wykonał 5421 skoków ze spadochronem oraz wylatał jako pilot szybowcowy i samolotowy 620 godz.

Odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi

Chor. mgr EDWARD LIGOCKI

Urodził się 10 lipca 1941 roku w Dzierzbinie na Ziemi Kaliskiej. Zmarł 07.06.2018 r.

Przygodę z lotnictwem rozpoczął od wstąpienia w 1953 r. do lotniczej drużyny harcerskiej „Błyskawica” działającej przy Aeroklubie Wrocławskim gdzie uzyskuje uprawnienia instruktora modelarstwa lotniczego. Pierwszy skok wykonał 13 lipca 1959 r. z samolotu CSS-13 na spadochronie PD-47 na lotnisku Gądów Mały. W tym samym roku odbył podstawowe szkolenie szybowcowe.       W latach 1963 – 64  odbył zasadniczą służbę wojskową w plutonie wyczynowym Krakowskiej 6 Dywizji Powietrznodesantowej. W latach 1965 – 75 r. członek Kadry Narodowej. W 1966 r. wstąpił do zawodowej służby wojskowej w Śląskim Okręgu Wojskowym gdzie został skierowany do sekcji spadochronowej w Wojskowym Klubie Sportowym „Śląsk Wrocław”. W 1967 r. uzyskał uprawnienia wojskowego instruktora spadochronowego.  6 –  krotny Mistrz Polski oraz 6 – krotny Mistrz Wojska Polskiego w klasyfikacji generalnej.                5 – krotnie uczestniczył w Mistrzostwach Świata FAI, gdzie jako jedyny polski spadochroniarz dwukrotnie wywalczył brązowe medale. W 1968 r. Graz – Austria w klasyfikacji generalnej i w 1972 r. Tachlekuah – USA w skokach na celność lądowania. W 1974 r. zdobywa 1 miejsce w akrobacji zespołowej na zawodach międzynarodowych w Hittersdorf – RFN. Medalista wielu zawodów spadochronowych w kraju i zagranicą. Trener spadochronowy  sekcji spadochronowej WKS „Śląsk” i reprezentacji Wojska Polskiego. Wojskowy instruktor spadochronowy kl. mistrzowskiej. Sędzia spadochronowy. Wykonał 3500 skoków ze spadochronem. Służbę wojskowa zakończył w 1985 r.   Jako pilot cywilny, na szybowcach i samolotach wylatał łącznie 1460 godzin, jest posiadaczem złotej odznaki szybowcowej z 3 diamentami.  Członek V oddziału Związku Polskich Spadochroniarzy i klubu lotników „Loteczka” we Wrocławiu.

Odznaczenia: Zasłużony Mistrz Sportu, Srebrny Medal Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, Złoty Krzyż Zasługi.

Płk mgr WŁADYSŁAW KOŹMIŃSKI

Urodził się 8 lutego 1945 roku w Rzerzęczycach w województwie Śląskim.

Szkolenia spadochronowe i szybowcowe rozpoczął w 1962 r. w Aeroklubie Częstochowskim.

W 1963 zostaje podchorążym w Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu gdzie kontynuuje trening spadochronowy. Uprawnienia wojskowego instruktora spadochronowego uzyskał w 1966 r. i następnie został wyznaczony na stanowisko instruktora – wykładowcy w Cyklu Szkolenia Spadochronowego. Od 1965 r. jako członek reprezentacji Śląskiego Okręgu Wojskowego sekcja spadochronowa WKS Śląsk -Wrocław. bierze udział w rywalizacji spadochronowej na wielu zawodach zdobywając wiele medalowych miejsc.  Od 1966 do 1978 r. członek Kadry Narodowej . W 1968 r. zdobywa złoty medal na Mistrzostwach Armii Zaprzyjaźnionych w indywidualnej klasyfikacji generalnej i drużynowym wieloboju desantowym. W 1974 r. złoty medalista w indywidualnym wieloboju desantowym. W 1977 r. Mistrz WP w klasyfikacji generalnej. Wielokrotny drużynowy medalista Mistrzostw Armii Zaprzyjaźnionych oraz 1 miejsce w międzynarodowych zawodach w akrobacji zespołowej w Hiittersdorfie – RFN 1974r.                                                                                                          Po zakończeniu kariery sportowej zostaje kierownikiem Cyklu Szkolenia Spadochronowego szkoły, odpowiadając za podstawowe szkolenie spadochronowe podchorążych oraz prowadzenie kursów kandydatów na wojskowych instruktorów spadochronowych. Kierowany przez niego zakład prowadził pracę nad poprawianiem konstrukcji spadochronów desantowych we współpracy z firmą Air-Pol z Legionowa. Tam powstają spadochrony typu AD-95, SW-12D, AD 2000 które do tej pory użytkują jednostki Wojska Polskiego. Nadzorował wydanie podręcznika „Szkolenie spadochronowe żołnierzy”. Uczestniczył osobiście w testowaniu sprzętu do wykonywania skoków z dużej wysokości, powyżej 8000 tys. metrów tzw. HAHO i HALO. Ogólnie wykonał 5751 skoków ze spadochronem.

Wojskowy instruktor spadochronowy kl. mistrzowskiej. Pilot balonowy oraz prywatnego moto – szybowca.  Członek Związku Polskich Spadochroniarzy.

Odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Ppłk pil. mgr WOJCIECH SOLEŻYŃSKI

Urodził się w 8 października 1937 roku w Toruniu.

W 1954 r. 22 maja na lotnisku Aeroklubu Wrocławskiego wykonał swój pierwszy skok ze spadochronem z samolotu CSS-13 na spadochronie ST-1.                        W 1955 r. jako syn przedwojennego oficera nie otrzymał zgody na szkolenie samolotowe ale mógł wykonywać skoki spadochronowe. W 1957 r. po tzw. politycznej odwilży ukończył w aeroklubie kurs pilotażu na samolocie Junak- 2 uzyskując II kl. W tym samym roku zostaje powołany na roczny kurs podchorążych rezerwy do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie gdzie kończy szkolenie praktyczne na samolocie Junak-3 i uzyskał tytuł pilota wojskowego III kl.  Od 1963 r. mocno angażuje się w trening spadochronowy uzyskując między innymi uprawnienia instruktora spadochronowego. W latach 1964 – 1975 zostaje powołany do Kadry Narodowej. W 1969 r. wstępuje do zawodowej służby wojskowej na stanowisko instruktora – wykładowcy WPD w Cyklu  Spadochronowym w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. Jako członek sekcji spadochronowej WKS Śląsk – Wrocław i reprezentacji WP, bierze udział w wielu zawodach spadochronowych zdobywając czołowe lokaty indywidualne i zespołowe.  W 1965 r. zdobywa srebrny medal na Mistrzostwach Polski w klasyfikacji generalnej a  w roku 1968 zostaje indywidualnym wicemistrzem i drużynowym mistrzem Armii Zaprzyjaźnionych rozgrywanych we Wrocławiu. Uczestnik 2 Mistrzostw Świata, w 1966 r Lipsk – NRD i w 1975 r. MŚ w akrobacji zespołowej Warendorf –  RFN.

Po zakończeniu kariery sportowej skupia się na szkoleniu desantowym podchorążych szkoły oraz pełni obowiązki komendanta kursów, które przygotowują kandydatów na wojskowych instruktorów spadochronowych. Kursy ukończyło 148 żołnierzy zawodowych z różnych jednostek Wojska Polskiego. Opracował szeroki zakres teoretycznego i praktycznego nauczania oraz ambitny program szkolenia w powietrzu. Był współautorem opracowania skryptów i podręczników na potrzeby szkoleniowe  wojskowego spadochroniarstwa. Wojskowy instruktor spadochronowy kl. mistrzowskiej.

Służbę wojskowa zakończył w  1989 r. Ogółem wykonał 4035 skoków ze spadochronem.

Członek Związku Polskich Spadochroniarzy.

Odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi.

Ppłk mgr RYSZARD OLSZOWY

Urodził się 23 września 1948 roku w Prusicach k. Wrocławia

Pierwszy skok wykonał 15 sierpnia 1964 roku podczas obozu wrocławskiego szczepu harcerskiego „Błyskawica” na poligonowym lądowisku  Jaworze k. Kalisza Pomorskiego na spadochronie D-1 z wojskowego samolotu AN-2. Następne skoki kontynuuje w Aeroklubie Wrocławskim. W październiku 1967 r. zostaje powołany do zasadniczej służby wojskowej w Wrocławskiej OSWZmech., gdzie wykonuje obowiązki układacza spadochronów jednocześnie wykonując skoki treningowe w sekcji spadochronowej WKS-Śląsk – Wrocław. Od 1968 do 1982 r. członek Kadry Narodowej i Spadochronowej Reprezentacji WP.  W 1970 r. uzyskuje uprawnienia wojskowego instruktora spadochronowego. 5 krotny uczestnik Mistrzostw Świata: 1970 r. Bled – Jugosławia, 1976 Rzym – Włochy (srebrny medal w skokach na celność lądowania, drużynowo), 1978 Zarzeb – Jugosławia, 1980 r. Kazanlyk – Bułgaria, 1982 Lućenec – Czechosłowacja oraz 14 krotnie uczestniczy w Mistrzostw Armii Zaprzyjaźnionych. Medalista wielu zawodów krajowych i zagranicznych.   Mistrz Polski i 5 – krotny Mistrz WP w klasyfikacji generalnej.  W 1982 r. po zakończeniu kariery sportowej zostaje opiekunem rocznika Liceum Lotniczego w Zielonej Górze, gdzie odpowiada za podstawowe szkolenie spadochronowe uczniów liceum.  W 1983 r. otrzymuje zadanie utworzenia nowej reprezentacji spadochronowej Wojsk Lotniczych (sekcja spadochronowa w WKS Grunwald – Poznań). Jako trenerem sekcji szkoli przyszłych czołowych polskich spadochroniarzy, takich jak: Mariusz Puchała, Andrzej Lamch, Wojciech Białobrocki, Dariusz Kapela, Dariusz Szczepański i Jarosław Boroń i Janusz Brzeziński.

Od 1988 do 1995 r. trener – koordynator reprezentacji WP. W tym okresie jego zawodnicy zdobywają wiele cennych medali na arenie krajowej i zagranicznej. W 1994 r. zostaje wyznaczony na stanowisko komendanta z zadaniem sformowania od podstaw Wojskowego Ośrodka Szkolenia Spadochronowego Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Oleśnicy. W ośrodku tym do 2001 roku trenowała reprezentacja spadochronowa WP oraz między innymi przeprowadzono po raz pierwszy szkolenie wytypowanych instruktorów z jednostek lotniczych, spadochronowych i specjalnych na wprowadzanym do użytku w WP nowym zachodnim sprzęcie spadochronowym typu „plecy-plecy”, między innymi na spadochronach taktycznych i tandemie.       W roku 1996 r. organizuje Wojskowy Klub Spadochronowy „Skrzydło” Jednym z największym sukcesów sportowych dowodzonego przez niego ośrodka było wywalczenie w 2001 r. na Mistrzostwach Armii Świata w Lućencu -Słowacja, złotego medalu w drużynowych skokach na celność lądowania. Wojskowy instruktor spadochronowy kl. mistrzowskiej. Służbę wojskową zakończył w 2003 r. Wykonał 5823 skoki ze spadochronem. Posiada uprawnienia sędziego międzynarodowego FAI i CISM, oraz pilota szybowcowego i samolotowego zawodowego II kl. Członek Związku Polskich Spadochroniarzy.

Odznaczenia: Mistrz Sportu, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Mjr mgr JÓZEF ŁUSZCZKI

Urodził się 11 marca 1947 roku w Sokołowie Małopolskim.

Pierwszy skok ze spadochronem wykonał 14.05.1965 r. na lotnisku w Krośnie nad Wisłokiem na spadochronie PD-47 z samolotu AN-2.

W 1969 r. został powołany do służby wojskowej w 6 Pomorskiej Dywizji Powietrznodesantowej w Krakowie i następnie jako doświadczony spadochroniarz (ponad 100 skoków), skierowany do plutonu wyczynowego (sekcja spadochronowa WKS Wawel – Kraków) reprezentująca Warszawski Okręg Wojskowy.            Od 1972 r. do 1985 r. Członek Kadry Narodowej i reprezentacji Wojska Polskiego. 7- krotny uczestnik Mistrzostw Świata FAI : 1974 r. Szolnok –  Węgry, 1976 Rzym – Włochy (srebrny medal w skokach n celność lądowania, drużynowo), 1978 r. Zagrzeb- Jugosławia, 1980 r. Kazanlyk – Bugaria, 1982 r. Lućenec –  Czechosłowacja, 1984 r. Vichy – Francja, 1986 r. Ankara – Turcja. 10 – krotnie uczestniczył w  Mistrzostw Armii Zaprzyjaźnionych. Wielokrotny medalista zawodów międzynarodowych i krajowych. 1 – krotny Mistrz Polski i 1- krotny Mistrz WP. W latach 1989 – 91 dowódca i trener plutonu wyczynowego dywizji.    Wojskowy instruktor spadochronowy kl. mistrzowskiej.

W latach 1986 – 91 trener Kadry Narodowej wieloboju spadochronowego (skoki na celność lądowania, strzelanie, pływanie i bieg terenowy).                                    Służbę wojskową zakończył w 1991 r. Posiada wykonane 8466 skoków spadochronowych które w dalszym ciągu wykonuje.

Członek Związku Polskich Spadochroniarzy.

Odznaczania: Mistrz Sportu, Złoty Krzyż Zasługi.

Sierż. STANISŁAW SIDOR

Urodził się 7 kwietnia 1947 roku w Targowiskach na Podkarpaciu.

Pierwszy skok wykonał w kwietniu 1965 r. na lotnisku  Aeroklubu w Krośnie nad Wisłokiem z samolotu AN-2 na spadochronie PD-47.

Do zasadniczej służby wojskowej w Wojskach Lotniczych, został powołany w 1967 r. i skierowany do wykonywania obowiązków układacza spadochronów i mechanika służby Ratownictwa Wysokościowego. Od 1968 r. wykonuje skoki w sekcji spadochronowej Wojskowego Klubu Sportowego „Orlęta – Dęblin” kierowanej przez jednego z pionierów wojskowego spadochroniarstwa sportowego pana płk. Zdzisława Szwedziuka, Mistrza Polski w latach 1955 i 1957. Obowiązki trenera w sekcji pełni sierż. Stefan Czerwonka.

W latach 1969 – 1974 Stanisław Sidor zostaje członkiem Kadry Narodowej i reprezentacji WP. Uczestnik wielu zawodów krajowych i zagranicznych w których zdobywał medalowe miejsca w poszczególnych konkurencjach.  2 –  krotny Mistrz Polski w latach 1972 i 1973  klasyfikacji generalnej.                                                3 – krotny uczestnik Mistrzostw Świata FAI: 1970 r. Bled – Jugosławia, 1972 r. Tachlekuach – USA, 1974 r. Szolnok – Wegry. 4 – krotny uczestnik Mistrzostw Armii Zaprzyjaźnionych.  Największym sukcesem sportowym Staszka, było zdobycie w 1974 r. tytułu indywidualnego Mistrza Świata w skokach na celność lądowania. Wykonał 2800 skoków ze spadochronem. Służbę wojskową zakończył w 1975 r.  Następnie podejmuje pracę jako II trener Kadry Narodowej i jednocześnie rozpoczyna szkolenie do licencji pilota samolotowego. W latach 1985 -1988 pracuje jako szef wyszkolenia lotniczego w Aeroklubie Krakowskim.  Niestety, w dniu 22.04.1988 r. ginie w katastrofie lotniczej pilotowanego przez siebie samolotu  ZLIN-142.

Odznaczony: Zasłużony Mistrz Sportu, Srebrny Medal Za Zasługi dla Obronności Kraju.

Ppłk mgr MARIUSZ PUCHAŁA

Urodził się 21.07.1959 roku w Oleśnicy

Pierwszy skok ze spadochronem wykonał 6 lipca 1974 r. z samolotu An-2 na spadochronie D-1 na lotnisku Podlodów k. Dęblina. Jako uczeń Liceum Lotniczego był członkiem sekcji spadochronowej WKS „Orlęta – Dęblin” gdzie wykonywał skoki pod nadzorem st. chor. sztab. Stefana Czerwonki. Służbę wojskową rozpoczął jesienią 1978 r. w Dęblińskiej Wyższej Oficerskiej Szkole Lotniczej. Do czasu ukończenia szkoły miał wykonane ponad 1000 skoków. W 1983 r. zostaje skierowany do nowo powstałej sekcji spadochronowej WKS Grunwald – Poznań, która swoją bazę szkoleniową miała Zielonej Górze na obiektach Liceum Lotniczego i lotnisku tamtejszego Aeroklubu.  Od 1977 do 1994 r. członek Kadry Narodowej a od 1984 r. do 1994 r. członek reprezentacji Wojska Polskiego. 1- krotny Mistrz Polski i Wojska Polskiego w klasyfikacji generalnej.  1 – krotny uczestnik Mistrzostw Świata FAI w 1988 r. Nykoping – Szwecja.            W 1989 r. zdobywa srebrny medal drużynowo w Pucharze Świata w Warendorfie – Niemcy. 4 –  krotny uczestnik  Mistrzostw Armii Świata CISM, 1990 r. Altenstadt – Niemcy, 1991r. Pisa – Włochy, 1992 r. Granada – Hiszpania, 1994 r. Perg – Austria.  2 –  krotny uczestnik  Mistrzostw Armii Europy.                            W 1992 r. zdobywa złoty medal drużynowo, Perg –  Austria a w 1993 r. srebrny medal drużynowo, Kranj – Słowenia w Mistrzostwach Armii Europy (CISM).        Zdobywca wielu medali w zawodach krajowych i zagranicznych.

W latach 1995 – 2001 pełni funkcje trenera reprezentacji WP z którą zdobywa między innymi złoty medal w drużynowych skokach na celność lądowania oraz srebrny medal indywidualnie chor. Mikołaja Marczyka na Mistrzostwach Armii Świata w 2001 r. Lućenec – Słowacja.

W latach 2002 – 2004 Komendant Ośrodka Szkolenia Służby Wysokościowo Ratowniczej w Bydgoszczy. W latach 2004 -2005 starszy specjalista w oddziale szkolenia Dowództwa Sił Powietrznych w Warszawie. Służbę wojskową zakończył 28 lutego 2005 r. Posiada uprawnienia wojskowego instruktora spadochronowego kl. mistrzowskiej, sędziego spadochronowego kl. międzynarodowej (FAI i CISM). Wykonał 6500 skoków ze spadochronem.

Członek Związku Polskich Spadochroniarzy.

Odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi

St. sierż. sztab. MAREK TARCZYKOWSKI

Urodził się 23.10.1961r. w Toruniu.

Pierwszy skok ze spadochronem wykonał 23.05.1979 r. w Aeroklubie Toruńskim.

Do służby wojskowej w Pomorskim Okręgu Wojskowym został powołany w 1982 r. i skierowany do sekcji  spadochronowej do Wojskowego Klubu Sportowego „Zawisza -Bydgoszcz”, której wieloletnim kierownikiem i trenerem był świetny organizator pan ppłk. Walenty Tomkowicz. Na początku kariery zawodniczej specjalizował się w konkurencji wieloboju spadochronowego w której był 1- krotnym Mistrzem Polski. Od 1985 r. do 1998 członek reprezentacji Wojska Polskiego i Kadry Narodowej. Wielokrotny medalista zawodów krajowych i międzynarodowych. 2 –  krotny mistrz Wojska Polskiego i 2 – krotny Mistrz Polski w klasyfikacji generalnej. Brązowy medal indywidualnie, w Pucharze Świata w 1989 r. Warendorf – RFN.  Srebrny medal indywidualnie, w Pucharze Świata w 1992 r. Marana –  USA.  Srebrny medal drużynowo, na Mistrzostwach Świata FAI w 1992 r. Triben – Austria. Złoty medal drużynowo na Mistrzostwach Armii Europy w 1995 r. Perg – Austria. Brązowy medal – indywidualnie, w skokach na celność lądowania na Olimpiadzie Armii Świata w 1995 r. Rzym – Włochy.        W latach 1998 – 2001 trener sekcji spadochronowej WKS Zawisza. Wojskowy instruktor spadochronowy kl. mistrzowskiej. Posiada uprawnienia cywilnego instruktora spadochronowego i tandem pilota. Służbę wojskową zakończył w 2001 r. Aktualnie jest właścicielem firmy „TARM”, gdzie  prowadzi komercyjne szkolenie spadochronowe. Wykonał 10354 skoków ze spadochronem. Członek Związku Polskich Spadochroniarzy.

Odznaczenia: Zasłużony Mistrz Sportu, Srebrny Krzyż Zasługi.

St. chor. sztab. ANDRZEJ LAMCH

Urodził się 23.09.1965 roku w Częstochowie.

Pierwszy skok ze spadochronem wykonał w 1981 r. w Aeroklubie Częstochowskim. Do służby wojskowej w Wojskach Lotniczych został powołany w 1984 roku w i skierowany na szkolenie w sekcji spadochronowej Wojskowego Klubu Sportowego „Grunwald”- Poznań, która swoją bazę treningową miała do 1991 r. w Zielonej Górze. W 1986 r. zostaje powołany do służby zawodowej i uzyskuje uprawnienia wojskowego instruktora spadochronowego.

W latach 1985 – 2004 członek reprezentacji Wojska Polskiego i Kadry Narodowej.

Od 1994 r. do 2002 pełni służbę w Wojskowym Ośrodku Szkolenia Spadochronowego Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Oleśnicy a następnie w Ośrodku Szkolenia Służby Wysokościowo Ratowniczej w Bydgoszczy a od 2008 r. w O S S W R i Spad. Poznań -Krzesiny na stanowisku starszego instruktora.  4 –  krotny Mistrz Wojska Polskiego.  4 – krotny Mistrz Polski w klasyfikacji generalnej.  8 – krotny uczestnik Mistrzostw Świata FAI.  10 – krotny uczestnik Mistrzostw Armii Świata CISM.  Złoty medal drużynowo na Mistrzostwach Armii Europy w 1992 r. Perg – Austria. W tym samym roku zdobywa srebrny medal, drużynowo w na XXI Mistrzostwach Świata (FAI) Triben – Austria.  Srebrny medal drużynowo, oraz srebrny medal wywalczył w akrobacji indywidualnej w na Mistrzostwach Armii Europy w 199 r. Krajn – Słowenia.  Złoty medal drużynowo, w skokach na celność lądowania w Mistrzostwach Armii Świata w 2001 r. Lućenec –  Słowacja. Złoty medal indywidualnie w Pucharze Świata  w 1999 r. Thalgau – Austria.  Srebrny medal drużynowo w celności lądowania w Pucharze Świata w 2002 r. Osiek – Polska.  W latach 2004 – 2015 trener reprezentacji WP i Kadry Narodowej.

Instruktor spadochronowy kl. mistrzowskiej. Wykonał 8280 skoków ze spadochronem.

Międzynarodowy sędzia spadochronowy FAI i CISM.

Członek Związku Polskich Spadochroniarzy.

Odznaczenia: Zasłużony Mistrz Sportu, Srebrny Krzyż Zasługi.

St. chor. WOJCIECH BIAŁOBROCKI

Urodzony 21.07.1964 r. w Białymstoku.

Pierwszy skok wykonał 04.06.1079 r. ze spadochronem ST-7 z samolotu AN-2 na lotnisku Aeroklubu Białostockiego – Krywlany. Do służby wojskowej w Wojskach Lotniczych został powołany w 1985 r. i skierowany do sekcji spadochronowej WKS Grunwald Poznań z siedzibą w Zielonej Górze. Uprawnienia wojskowego instruktora spadochronowego uzyskał w 1991 r. Od 1992 do 2001 r. instruktor i zawodnik w Wojskowym Ośrodku Szkolenia Spadochronowego Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Oleśnicy. W latach 1988 – 2001 członek Kadry Narodowej i reprezentacji Wojska Polskiego. 5 krotny uczestnik Mistrzostw Świata FAI: 1992 r. Triben – Austria, 1994 r. Chengdu – Chiny, 1996 r. Bekescaba – Wegry, 1998 r. Vrasar – Chorwacja, 2000 r. Ishe-Shima – Japonia.3 – krotny Mistrz Polski w latach 1996, 97, 98 w klasyfikacji generalnej.  1 – krotny Mistrz Wojska Polskiego w 1990 r. w klasyfikacji generalnej. Srebrny medal drużynowo, Mistrzostw Świata FAI w 1992 r. Triben – Austria. Brązowy medal drużynowo, Mistrzostw Europy FAI w 1995 r. Efes –  Turcja. Złoty medal drużynowo w skokach na celność lądowania na Mistrzostwach Armii Świata (CISM) w 2001 r.  Luceniec – Słowacja. Rekordzista Polski w skoku na akrobację indywidualną z wynikiem 6,17 sek. Od 2002 do 2006 r. pełni służbę w Ośrodku Szkolenia Służby Wysokościowo – Ratowniczej w Bydgoszczy a od 2007 do 2008 roku w Ośrodku Szkolenia Wysokościowego i Spadochronowego Sił Powietrznych w Poznań – Krzesiny. Wykonał 7254 skoki spadochronowe. Wojskowy instruktor spadochronowy kl. mistrzowskiej. Międzynarodowy sędzia spadochronowy FAI. Członek Związku Polskich Spadochroniarzy.

Odznaczenia: Brązowy Krzyż Zasługi, Zasłużony Mistrz Sportu, Złota Gwiazda CISM (Międzynarodowa Federacja Sportu Wojskowego).

St. chor. MARCIN BIELECKI

Urodzony 11.09. 1966 r. w Tomaszowie Mazowieckim.

Pierwszy skok spadochronowy wykonał 27.07.1982 r na lotnisku Aeroklubu Ziemi Piotrkowskiej używając spadochron ST-7 z samolotu AN-2. W 1989 r. powołany do zasadniczej służby wojskowej w 6 batalionie szkolnym 6 Brygady Powietrznodesantowej w Niepołomicach. Do 1999 r. oddelegowany do plutonu wyczynowego brygady (WKS Wawel) gdzie reprezentuje Warszawski Okręg Wojskowy i Brygadę w rywalizacji spadochronowej. Członek Spadochronowej Kadry Narodowej i reprezentacji Wojska Polskiego w latach 1985 – 2003. 2 – krotny Mistrz Polski, w klasyfikacji generalnej. 2 – krotny Mistrz Wojska Polskiego, w klasyfikacji generalnej. 7 – krotny uczestnik Mistrzostw Świata FAI. 7 – krotny uczestnik Mistrzostw Armii Świata CISM. Złoty medal, drużynowo w Mistrzostwach Armii Europy CISM – 1992 r. Perg,  Austria. Srebrny medal, drużynowo w Mistrzostwach Świata FAI w klasyfikacji generalnej – 1992 r. Triben, Austria. Złoty medal, drużynowo w Mistrz Armii Świata CISM w skokach na celność lądowania – 2001 r. Lucenec, Słowacja.                                                  Instruktor spadochronowy kl. mistrzowskiej. W 2001 r. uzykuje uprawnienia Tandem Pilota i instruktora AFF na kursie w Wojskowym Ośrodku Szkolenia Spadochronowego WLOP – Oleśnica. Posiada wykonane 9450 skoków ze spadochronem. Instruktor zrzutów towarowych. Instruktor wspinaczki skałkowej. Wice – Mistrz Wojsk Lądowych w biegu na orientację. Członek Ochotniczej Straży Pożarnej. Po zakończeniu kariery sportowej w 2004 r. bierze udział w drugiej zmianie misji w Iraku. Aktualnie służy w 6 batalionie logistycznym jako dowódca sekcji zabezpieczenia desantowania tary ciężkiej (przygotowanie i zrzuty z samolotów transportowych ciężkich ładunków). Posiada uprawnienia US Army Pathfinder ( kierowanie operacjami desantowania).

Członek Związku Polskich Spadochroniarzy. Odznaczenia: Zasłużony Mistrz Sportu, Krzyż za Ratowanie Życia i Mienia MSW, Medal Za Ofiarność i Odwagę, Gwiazda Iraku, Srebrny Krzyż Zasługi.

Mł. chor. RAFAŁ ZGIERSKI

Urodził się 25.10.1970 r. w Lublinie. Pierwszy skok spadochronowy wykonał 08.05.1986 r.  na spadochronie ST-7 z samolotu AN-2 na lotnisku Radawiec Aeroklubu Lubelskiego. Do służby  wojskowej został powołany  06.05.1986 r. i skierowany do 6 Brygady Powietrznodesantowej na stanowisko układacza w 6 batalionie dowodzenia a następnie skierowany do plutonu wyczynowego brygady (WKS – Wawel – Kraków). Uprawnienia wojskowego instruktora spadochronowego uzyskuje w 1990 r. Reprezentował WP i Polskę  na wielu zawodach spadochronowych zdobywając między innymi: Srebrny medal indywidualnie, w Pucharze Świata w celności lądowania w 2007 r. Altenstad (Niemcy). Srebrny medal indywidualnie, w Pucharze Świata na celność lądowania w 2010 r. Locarno (Włochy). Złoty medal indywidualnie, w Pucharze Świata na celność lądowania w 2017 r. Peiting (Niemcy). Srebrny medal w klasyfikacji generalnej, Pucharu Świata w 2017 r. Locarno (Włochy). Mistrz Wojska Polskiego w 2012 r. Brązowy medal w Mistrzostwach Polski w 2012 r. Złoty medal indywidualnie i drużynowo w XII Mistrzostwach Europejskiej Federacji Spadochroniarzy U.E.P. w 2012 r. Grao-Castellon (Hiszpania). Zawodnik Mistrzostw Armii Świata: 2013 r. Qionglai (Chiny) i Światowych Wojskowych Igrzysk Sportowych w 2015 r. Seul (Korea Południowa). Instruktor spadochronowy kl. mistrzowskiej.  W 2001 r. uzyskuje uprawnienia Tandem Pilota na kursie w Wojskowym Ośrodku Szkolenia Spadochronowego WLOP – Oleśnica. Służbę wojskową zakończył w maju 2018 r.

Odznaczenia: Brązowy medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny, Brązowy medal Za Zasługi dla Obronności Kraju.