Dyscyplina Sport spadochronowy klasyczny
Składa się z następujących konkurencji:
1. Celności lądowania (indywidualnej; grupowej) (AL)
2. Akrobacji spadochronowej – indywidualnej (ST)
3. Klasyfikacja ogólna indywidualna, na którą składa się celność indywidualna oraz akrobacja spadochronowa indywidualna
4. Klasyfikacja drużynowa, na którą składa się celność grupowa oraz wyniki z klasyfikacji ogólnej indywidualnej.
Celność lądowania składa się z następujących klas i kategorii
1. celności indywidualnej kobiet ( w kategorii seniorek i juniorek);
2. celności indywidualnej mężczyzn ( w kategorii seniorów i juniorów);
3. celności grupową kobiet;
4. celności grupową mężczyzn
Zadaniem zawodnika w konkurencja celności lądowania jest wylądowaniu najbliżej środka celu o średnicy 2 cm. Skoczkowie wykonują po 5 kolejek skoków kwalifikacyjnych a następnie kolejki: półfinałową i finałową. Wygrywa zawodnik, którego zsumowany wynik po wszystkich kolejkach skoków jest najmniejszy. W przypadku celności grupowej ocena polega na zsumowaniu wyników 4 najlepszych zawodników spośród 5 skaczących razem w drużynie. Wygrywa drużyna, która po 5 kolejkach skoków ma najmniejszy zsumowany wspólny wynik.
Dyscyplina Para-ski (PS)
Rozgrywa się w konkurencji:
1. grupowej i indywidualnej celności lądowania ( 4 zawodników w drużynie wykonuje po 4 skoki plus kolejkę finałowa – tylko pierwsza dziesiątka);
2. grupowej i indywidualnej konkurencji narciarskiej( 2 biegi slalomu giganta)
Dyscyplina Spadochronowa Akrobacja zespołowa (FS)
Zawody rozgrywane są w trzech konkurencjach:
1. Akrobacja zespołowa 4-osobowa, wysokość skoku 3050, czas pracy 35 sekund;
2. Akrobacja zespołowa 8-osobowa, wysokość skoku 3800, czas pracy 50 sekund
3. Akrobacja zespołowa 16-osobowa, wysokość skoku 3800, czas pracy 50 sekund
Zadaniem zespołu jest zbudowanie prawidłowo jak największej liczby kolejnych figur, wybranych z puli figur i sekwencji nakazanych, w wyznaczonym czasie pracy.
Dyscyplina Formacje na Czaszach (CF)
Na dyscyplinę składają się następujące konkurencje:
1. 4-osobowa konkurencja rotacyjna;
2. 4-osobowa konkurencja sekwencyjna
3. 8-osobowa formacja szybka.
4. 2-osobowa konkurencja rotacyjna – została zaakceptowana jedynie na zawody World Games.
Zadaniem zespołu jest zbudowanie prawidłowo jak największej liczby kolejnych figur i sekwencji ( na otwartych czaszach spadochronów), połączonych odpowiednimi przejściami wybranych z puli figur i sekwencji nakazanych, w wyznaczonym czasie pracy.
Dyscyplina Freestyle – Akrobatyka Powietrzna(AE)
– konkurencja w akrobatyce powietrznej kobiet
– konkurencja w akrobatyce powietrznej mężczyzn
Zadaniem zespołu, w skład którego wchodzi zawodnik i kamerzysta jest zbudowanie prawidłowo kolejnych figur ( w wiązankach obowiązkowych i dowolnych ), wyłonionych spośród figur i sekwencji nakazanych, w wyznaczonym czasie pracy. W tej konkurencji jest oceniana oprócz prawidłowości figur, wartość artystyczna programu oraz wrażenia estetyczne.
Dyscyplina Freeflying – konkurencja mężczyzn
Zadaniem zespołu, w skład którego wchodzi 2 skoczków i 1 kamerzysta jest zbudowanie obok siebie ( synchronicznie) prawidłowo kolejnych figur, w wyznaczonym czasie pracy 45 sekund i wysokości około 4 000m.
Wykonuje się minimum, tak jak w przypadku World Games:
1 kolejkę wiązanki obowiązkowej;
3 kolejki wiązanki dowolnej,
Ocenia się dwojako.
Ocena techniczna: Wykonanie i trudności.
Ocena artystyczna: Oryginalność, Kreatywność, Kontynuowanie i Praca kamery.
Dyscyplina Canopy Piloting (CP)- Pilotowanie na otwartych czaszach
Canopy Piloting obejmuje serię zadań mających na celu przetestowanie zdolności spadochroniarza do kontrolowania czaszy i dokładnego latania. Każdy test rozpoczyna się od przejścia spadochroniarza przez kilka bramek, które znajdują się nad wodą. Spadochroniarz ma jeden z trzech celów, w zależności od zadania;
Carved Speed 70 m. – konkurencja szybkościowa
Lecieć spadochronem tak szybko jak to możliwe poprzez bramki G1 do G5, pozostając w granicach kursu. Zadaniem zawodnika jest w tej konkurencji, po locie nad specjalnie wybudowanym akwenem (rowem) o długości 200ft. (około 70 m), szerokości 15m., przelot nad wymienionym rowem jak najszybciej to możliwe. Czyli – Ukończ kurs w jak najkrótszym czasie, a zatem z najwyższą prędkością. Czasy zaczynają się od przełamania wiązki elektronicznej w poprzek kursu(bramka G 1) .Czas zawodnika zostaje zatrzymany, gdy przełamie drugą belkę przez bramkę wyjściową (G 2),a jego czas jest mierzony do tysięcznej części sekundy.
Zone Accuracy – konkurencja celności lądowania
Lecieć spadochronem przez bramkę G1, przeciągając nogą powierzchnię wody przez jak najwięcej bramek jak to możliwe, od 1, 2, 3, 4 oraz lądowanie precyzyjnie wewnątrz wyznaczonej strefy, jak najbliżej środka celu.
Przeleć nad wodą, a następnie wyląduj w celu tak dokładnie, jak to możliwe. Kary są przyznawane w fazie lądowania, jeśli zawodnik przewróci się lub nie znajdzie się w strefie centralnej przy pierwszym dotknięciu.
(Zawodnik, który wylądował w kole, klęknął na jedno kolano lub podparł ręką, ale nie przewrócił się, dostaje 500 cm kary.
Zawodnik, który się przewrócił dostaje maksymalna ilość punktów za niebezpieczne lądowanie.) – to jest propozycja Leszka Mańkowskiego.
Drag Distance 50 m. – konkurencja odległościowa
Lecieć spadochronem tak długo, jak to możliwe, od bramki wejściowej G1, ciągnąc nogą wodę na lub przed bramką G1, lecąc przez bramki G1 do G5 (50 m), do lądowania za bramą wyjściową, w granicach kursu oczywiście.
(Skoczek musi przeciągnąć nogą wodę przed lub podczas przechodzenia przez bramkę wejściową, odległość liczy się od bramki wejściowej.)
W konkurencji odległościowej wyznaczone są dodatkowo markery pionowe, które wyznaczają wejście do tzw. bramki pomiędzy markerami o szerokości 1,5 m. Zawodnik musi w czasie lotu na odległość zmieścić się w tej bramce. Odległość jest mierzona od bramki wejściowej do pierwszego punktu styczności z podłożem. Najlepszy wynik za dystans otrzyma spadochroniarz kontrolujący czaszę, aby przelecieć maksymalną odległość.
Dyscyplina Wingsuit Flying (WS)
W przeciwieństwie do skoków spadochronowych wingsuit flying umożliwia poruszanie się w powietrzu ze stosunkowo niską prędkością opadania przy jednoczesnej wysokiej prędkości poziomej, decydującej o prędkości faktycznego lotu.
Możliwość taka pojawiła się dopiero w momencie, gdy wynaleziono specjalny kombinezon (wingsuit) – wykonany ze specjalnego materiału kostium oblekający ciało skoczka i rozpościerający się również w postaci membrany między obiema nogami oraz między rozłożonymi szeroko ramionami a tułowiem.
Zawody polegają na wykonaniu skoków, których celem jest osiągnięcie najlepszego wyniku w ramach jednego zadania, w oknie pomiarowym:
Okno zawodów – Okno ma wysokość 1000 metrów, rozpoczynające się na wysokości 2500 metrów a kończące na wysokości 1500 metrów, na którym wykonanie zawodnika jest oceniane.
Czas – najdłuższy czas spędzony w oknie pomiarowym. Pilot leci jak najwolniej jak to możliwe przez okno konkurencji. Wynikiem tego zadania będzie czas przebyty lecąc przez okno konkurencji, wyrażony w sekundach, zaokrąglony do jednego miejsca po przecinku.
Dystans – największy dystans pokonany w oknie pomiarowym. Pilot leci jak najdalej jak to możliwe, poziomo, przez okno konkurencji. Wynikiem tego zadania będzie odległość liniowa przebyta lecąc nad ziemią, przez okno konkurencji, wyrażony w metrach.
Prędkość – największa średnia prędkość pozioma w oknie pomiarowym. Pilot leci tak szybko jak to możliwe, poziomo nad ziemią, przez okno konkurencji. Wynikiem tego zadania będzie odległość liniowa lecącego przez okno konkurencji, nad ziemią, podzielona przez czas spędzony w oknie konkurencji, wyrażony w kilometrach na godzinę.
Skoki są wykonywane z wysokości 3 200 m. Okno pomiarowe zaczyna się na wysokości 2 500m do 1 500m (1000 m w pionie).
Zawodnik ma do wykonania 3 kolejki skoków. 3 skoki, z których każdy jest punktowany.
Każde zadanie w każdej kolejce zostanie ocenione na podstawie najlepszego wyniku zadania wykonanego w tej kolejce. Najlepszy wynik zostanie oceniony na 100%. Pozostałe wyniki zostaną ocenione jako procent najlepszego wyniku.
Dyscyplina Indoor Skydiving(IS)
Spadochroniarstwo w tunelu aerodynamicznym jest to aktywność, wykonywanie różnych manewrów ciałem przez osoby lub zespoły, w tunelu aerodynamicznym.
Zawody rozgrywane w następujących konkurencjach:
- Formation Skydiving /FS, włączając pionowe formacje w wolnym spadaniu – Vertical Formation Skydiving/(IFS);
- Artistic Events (Indoor Solo Freestyle) Dyscypliny artystyczne (ISF)
- Dynamic (DY)
Wiek minimalny zawodnika to 14 lat. Ze względu na możliwość organizowania imprez wewnątrz, w nie będzie problemu z pogodą. Na świecie istnieją, co najmniej 3 tunele aerodynamiczne, które mogą pomieścić 16 osobowe zespoły. Większość jednak mieści mniej zespołów: najwyżej do 2, 4 lub 8 osobowych.
Dyscyplina Speed Skydiving (SP)
Średnia prędkość podczas pionowego swobodnego spadania będzie mierzona pomiędzy 2700 m – 1700 m nad ziemią i liczona w km/h. Wysokość wyskoku 4000 m.
Obecny, nieoficjalny rekord FAI, to 540 km/h.