WYBITNI SPADOCHRONIRZE POLSKIEGO SPADOCHRONIARSTWA WOJSKOWEGO

     St. chor. MIKOŁJ MARCZYK

Urodził się 01.12.1966 r. w Katowicach

Pierwszy skok ze spadochronem ST -7, wykonał 16 maja 1985 r. na lotnisku Muchowiec aeroklubu Katowickiego z samolotu AN-2 pod nadzorem instruktora Stanisława Figouszki.

W dniu 27.10.1986 r. został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej w Krakowskim 16 bpd 6BPD a następnie w 10 bpd.

Od 1989 r. pełni służbę jako  żołnierz zarodowy kolejno w:

  • 6 bzab 6 BPD /dowódca drużyny/
  • /słuchacz PSZ/
  • 6 bzab. 6 BPD /dowódca drużyny/
  • JW 4495 /pomocnik dowódcy drużyny, instruktor, technik, starszy instruktor/.

W 1990 r. uzyskuje uprawnienia wojskowego instruktora spadochronowego.

Jako zawodnik plutonu wyczynowego brygady reprezentuje na zawodach spadochronowych Wojskowy  Klub Sportowy Wawel – Kraków i Krakowski Okręg Wojskowy.

W latach 1989 – 2002 członek reprezentacji Wojska Polskiego.

W latach 1998 – 2001 członek Spadochronowej Kadry Narodowej.

Zdobywca wielu medali na zwodach krajowych.

Srebrny medal, Mistrzostw Wojska Polskiego w 1998 r. w klasyfikacji generalnej.

Brązowy medal, MWP w 1999 r. w klasyfikacji generalnej.

Brązowe medale Mistrzostw Polski w klasyfikacji generalnej w roku 1997 i 2000.

3 – krotny uczestnik Mistrzostw w Świata: Chorwacja 1988 r., Japonia 2000 r. i II Światowych Igrzysk Lotniczych, Hiszpania 2001 r.

3 – krotny uczestnik Mistrzostw Armii Świata: 1995 r. Rzym , 2000 r. Słowacja, 2001 r. Abu Dhabi U.A.E.

Srebrny medal indywidualnie i złoty medal w konkurencji, drużynowych skoków na celność lądowania na XXVIII Mistrzostwach Armii Świata w 2000 r.  Lucenec – Słowacja.

Wykonał 6880 skoków, w tym 4 ratowania na spadochronie zapasowym. Posiada uprawnienia instruktora wojsk powietrznodesantowych I kl. oraz AFF i Tandem pilota.

Członek Związku Polskich Spadochroniarzy.

Służbę wojskową zakończył w 2006 r.

Odznaczenia: Brązowy, srebrny i złoty – Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”. Brązowy medal „Za zasługi dla Obronności Kraju”.                                                  Brązowy Krzyż Zasługi.

St. chor. sztab. MARIAN BOBOWSKI

Urodził się 04.09.1057 r. w Niebylcu woj. podkarpackie.

Pierwszy skok wykonał w dniu 21.06.1974 r. z samolotu AN-2 ze spadochronem PD-47 na lotnisku aeroklubu rzeszowskiego pod nadzorem instr. Bolesława Gargały.

W dniu 25.10.1077 r. zostaje powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej w 8 bzab. 6 Pomorskiej Dywizji Powietrzno Desantowej – Kraków, a następnie skierowany do plutonu wyczynowego gdzie intensywnie wykonuje treningowe skoki.  Zawodową służbę w dywizji rozpoczyna od 01.05.1979 roku.                          Uprawnienia wojskowego instruktora spadochronowego uzyskuje w 1981 r.

Jako zawodnik sekcji spadochronowej WKS – Kraków, reprezentuje 6 PDPD i KOW, zdobywając na zawodach w kraju i za granicą wiele medali w konkurencjach: celność lądowania, akrobacja indywidualna i zespołowa „RW”.

Od 1984 r. do 1995 r. członek Spadochronowej Kadry Narodowej i reprezentacji Wojska Polskiego.

Mistrz Polski w 1986 r.  i V-cie Mistrz Polski w 1987 r. /klasyfikacja generalna/.

2 – krotny V-ce Mistrz WP w 1986 i 1987 r. /klasyfikacja generalna/.

4 – krotny uczestnik Mistrzostw Świata: 1986 r. Ankara – Turcja, 1988 r. Nykoping – Szwecja, 1992 r. Triben – Austria, 1994 r. Chengdu – Chiny.

2 – krotny uczestnik Mistrzostw Armii Świata: 1990 r. Altenstat – Niemcy i 1992 r., Grenada – Hiszpania.

2 – krotny uczestnik Mistrzostw Europy: 1993 r. Timiszoara – Rumunia, i 1995 r. Efes- Turcja.

3 krotny uczestnik Mistrzostw Armii Zaprzyjaźnionych.

W 1992 r. srebrny medalista XXI Mistrzostw Świat, Trieben – Austria oraz złoty medal  w Mistrzostwach Armii Europy, Perg – Austria w zespołowej  kwalifikacji generalnej.

W 1995 r. brązowy medalista na Mistrzostwach Europy, Efes – Turcja, w drużynowej celności lądowania.

W 1989 r. srebrny medal na Pucharze Świata FAI, Warendorf – RFN, w konkurencji, drużynowa celność lądowania.

W 1989 r. złoty medal indywidualnie, w konkurencji celność lądowania podczas Mistrzostw Państw Socjalistycznych w Schonhagen NRD. Tam też ustanawia rekord Polski uzyskując wynik 0,00 cm. w 11 kolejnych skokach na centro elektroniczne o średnicy 5 cm.

Wojskowy instruktor spadochronowy kl. mistrzowskiej.

W okresie od 06.03.1996 r. do 27.03.1977 r. Polski Kontyngent Wojskowy w Syrii /UNDOF/.

Wykonał 6774 skoki, używając 2 – krotnie spadochron zapasowy nad lotniskiem Balice.

Służbę wojskową zakończył w 1998 r. Członek Związku Polskich Spadochroniarzy.

Odznaczenia:  Brązowy, srebrny i złoty – Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”. Srebrny i brązowy medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”.                              Medal „Za wybitne osiągnięcia sportowe”, Mistrz Sportu.

Mł. chor. LESŁAW PANAŚ

Urodził się 30.05.1949 r. w Rzeszowie.

W dniu 07.05.1965 r. wykonał Pierwszy skok ze spadochronem PD-47, wykonał z samolotu CSS-13 na lotnisku Aeroklubu Rzeszowskiego – Jasionka, pod nadzorem instruktora Tadeusza Gancarza.

W lipcu 1969 roku zostaje  powołany do obycia 2 letniej zasadniczej służby wojskowej w 6 Pomorskiej Dywizji Powietrzno – Desantowej.

Po odbyciu okresu unitarnego służbę odbywa w plutonie wyczynowym dywizji wykonując tam intensywnie treningowe skoki spadochronowe.

05.04.1971 r. uzyskuje tytuł wojskowego instruktora spadochronowego.

Od 1971 r. pełni służbę jako żołnierz zawodowy, reprezentując jako zawodnik klubu  WKS – Wawel i Krakowski Okręg Wojskowy.

W latach od 1971 do 1985 członek reprezentacji Wojska Polskiego a latach od 1972  do 1985  członek do Kadry Narodowej, zdobywając w tym okresie wiele medali na zawodach krajowych jaki zagranicą.

V-ce Mistrz Polski w 1974 r. i 2 – krotny Mistrz Polski w latach 1975 i 1976. /klasyfikacja generalna/.

1979 r. brązowy medal Mistrzostw Wojska Polskiego w klasyfikacji generalnej.

2 – krotny uczestnik XV Spadochronowych Mistrzostw Świata, 1980 r. Kazalyk, Bułgaria, 1982 r, Lucenec, Czechosłowacja.

Srebrny medal w Mistrzostwach Europy – Portoroż, Jugosławia w drużynowej celności lądowania.

6 –  krotne uczestniczy w Mistrzostwach Armii Zaprzyjaźnionych:

  • 1975 r. Prostejov, Czechosłowacja, złoty medal drużynowo w klasyfikacji generalnej.
  • 1976 r. Tuła, ZSRR, srebrny medal w grupowej celności lądowania. 1979 r.
  • 1979 r. Kondofrej, Bułgaria, złoty medal w akrobacji zespołowej RW.
  • 1980 r. Tuła, ZSRR,
  • 1982 r. Kondofrej, Bułgaria
  • 1983 r. Peces, Węgry, srebrny medal indywidualnie, w konkurencji celność lądowania.

W 1984 r. Srebrny medal w drużynowej celności lądowania podczas Spadochronowych Mistrzostw Państw Socjalistycznych w Bielsku Białej.

W dniu 04.11.1983 r. jako pierwszy w Polsce wykonał 6000 skok.

Wojskowy instruktor spadochronowy kl. Mistrzowskiej. Wykonał 6723 skoki w tym musiał 13 razy używać spadochron zapasowy tzw. ratowanie. Do rezerwy przeszedł w 1991 r.

Odznaczenia:  Brązowy, srebrny i złoty – Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”. Brązowy i srebrny „Medal za Zasługi dla Obronności Kraju”.Brązowy Krzyż Zasługi. Mistrz Sportu.

Mł. chor. WIESŁAW SKÓRA

Pierwszy skok wykonał 01.05.1974 r. z samolotu Gawron ze spadochronem PD-47 na Bydgoskim lotnisku pod nadzorem instruktora Bogdana Porębskiego.Urodził się 13.02.1957 r. w Białogardzie.

W 1977 r. zostaje podchorążym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Lotniczych w Dęblinie na kierunku samolotów odrzutowych. Jednak po półrocznym szkoleniu z powodów rodzinnych przenosi się do obycia zasadniczej służby wojskowej która obywa w „Szkole Orląt” jako układacz spadochronów. Tam też w sekcji spadochronowej WKS – Orlęta  pod opieką trenerską chor. Stefana Czerwonki wykonuje intensywnie skoki spadochronowe przygotowujące go do udziału w zawodach krajowych.

W 1980 r. zostaje żołnierzem zawodowym pełniąc służbę w sekcji spadochronowej Wojskowego Klubu Sportowego  WKS – Zawisza Bydgoszcz, reprezentując Pomorski Okręg Wojskowy zdobywa wiele medali w poszczególnych konkurencjach w zawodach w kraju jak i za granicą.

Kierownikiem i trenerem sekcji był ppłk. Walenty Tomkowicz po nadzorem którego Wiesław rozwija swój talent spadochronowy.

W 1981 r. uzyskuje uprawnienia wojskowego instruktora spadochronowego.

Od 1982 do 1997 roku członek reprezentacji Wojska Polskiego od 1983 r. członek Kadry Narodowej.

Mistrz Polski Juniorów w 1980 r. – Gliwice.

Mistrz Polski w wieloboju spadochronowym w 1982 r. – Mielec.

5 – krotny Mistrz Polski seniorów w klasyfikacji generalnej: 1983 r.  Oleśnica, 1985 r.  Gliwice, 1988 r.  Rybnik i 1991 r, Nowy Targ.

2 – krotny Mistrz Wojaka Polskiego w klasyfikacji generalnej: 1983 r. Kraków, 1885 r. Poznań,

3 – krotny uczestnik Mistrzostw Świata FAI: Viszi – Francja, Ankara – Turcja, Nykoping – Swecja. 3 – krotny uczestnik Mistrzostw Armii Świata CISM: Rzym – Włochy, Kayseri – Turcja, i Perg –       Austria.

1993 r. Srebrny medal drużynowo Mistrzostw Armii Europy Kranj – Słowenia.

W latach 1988 – 1999 odbywa służbę w polskim kontyngencie na misji ONZ w Libanie.

Wykonał 7150 skoków spadochronowych podczas których był zmuszony 5 – krotnie użyć spadochron zapasowy, tzw. ratowanie.

Wojskowy instruktor spadochronowy kl. mistrzowskiej.

Służbę wojskową zakończył w 2000 r.

Odznaczenia: Brązowy, srebrny i złoty medal „Za Zasługi dala Obronności Kraju”.

Srebrny medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”.

Brązowy Krzyż Zasługi.

St. chor. ZDZISŁAW CABAN

Urodził się 27.02.1961 r. w Częstochowie.

Pierwszy skok wykonał w lipcu 1976 r. z samolotu AN-2 ze spadochronem ZD-1M na lotnisku aeroklubu częstochowskiego pod nadzorem instruktora spadochronowego Andrzeja Osowskiego.

W 1982 r. zostaje powołany do odbycia służby wojskowej w sekcji spadochronowej Wojskowego Klubu Sportowego „Śląsk – Wrocław”.

Tam pod okiem trenera Edwarda Ligockiego a następnie Jacka Szreka rozwija swój talent spadochronowy reprezentując klub i Sląski Okręg Wojskowy na wielu zawodach spadochronowych w kraju i za granicą uzyskują dobre rezultaty.

W 1984 r. zostaje żołnierzem zawodowym a w 1986 r. uzyskuje uprawnienia instruktora wojsk powietrzno – desantowych.

Mistrz Polski Juniorów, w 1984 r, Gliwice.

W latach 1998 – 2002 członek Kadry Narodowej a w latach 1986 – 2002 członek reprezentacji Wojska Polskiego.

W 1995 r. zostaje przeniesiony do Wojskowego Ośrodka Szkolenia Spadochronowego Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Oleśnicy.

1998 r. Brązowy medal na Mistrzostwach Polski we Włocławku /klasyfikacja generalna/.

Zdobywca wielu medali Mistrzostw Polski i Wojaka Polskiego w konkurencjach spadochronowych: akrobacja indywidualna, celność lądowania oraz w klasyfikacjach drużynowych.

W 1991 r. ustanawia Rekord Polski w 20 osobowej grupie w wolnym spadaniu RW.

Złoty medal w 2000 r. na XXVIII Mistrzostwach Armii Świata CISM w drużynowych skokach na celność lądowania, Lucenec – Słowacja. Tam też uzyskuje indywidualnie 4 miejsce.

Instruktor spadochronowy wojsk powietrznodesantowych kl. mistrzowskiej.

Wykonał 7856 skoków w tym 16 razy musiał użyć spadochron zapasowy tzw. ratowanie.

Służbę wojskową zakończył w 2002 roku.

Członek V oddziału Związku Polskich Spadochroniarzy we Wrocławiu.

Odznaczenia: Brązowy i srebrny medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”.

Brązowy i Srebrny medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”. Brązowy Krzyż Zasługi.

Mjr MONIKA  SADOWY – NAJMIENIA

Urodziła się 01.12.1973 r. w Nowym Targu.

Pierwszy skok wykonała 04.06.1989 r. na lotnisku Aeroklubu Tatrzańskiego z samolotu An-2 na spadochronie ST-7 pod nadzorem instruktora Andrzeja Palenika.

W latach 2003 – 2004 jest słuchaczem studium oficerskiego w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Lądowych we Wrocławiu.

W latach 2004 – 2007 – dowódca plutonu, 16 batalionu powietrznodesantowego w Krakowskiej 6 Brygadzie.

2007 – 2010 – instruktor spadochronowy w OSSWR Bydgoszcz.

201o – 2017 – starszy instruktor w OSWRiS Poznań.

2017 – 2019 – zastępca komendanta OSWRiS Poznań.

Kluby sportowe: WKS Wawel- Kraków i WKS Skrzydło – Poznań.

Od 1991 r. członek Kadry Narodowej a w latach 2000 do 2019 członek reprezentacji Wojska Polskiego.

8 – krotna Mistrzyni Polski w klasyfikacji generalnej.

Mistrzostwa Świata

* 1996 r. Brązowy medal w skokach na celność lądowania, Baeckescsaba – Węgry

  • 1997 r. Brązowy medal w skokach na celność lądowania, Lahti – Finlandia.
  • 2000 r. Złoty medal w skokach na celność lądowania, Ise-Shima – Japonia.

Mistrzostwa Armii Świata CISM:

  • 2000 r. Srebrny medal indywidualnie i brązowy w drużynowych skokach na celność lądowania, Lucenec – Słowacja.
  • 2010 r. Srebrny medal w skokach na celność lądowania, Buochs – Szwajcaria.

Światowe Igrzyska Wojskowe CISM:

– 2011 r. Srebrny medal, w skokach na celność lądowania, Rio de Janeiro – Brazylia.

Mistrzostwa Europy FAI:

  • 2013 r. Srebrny medal w skokach na celność lądowania, Cheboksary – Rosja.
  • 2015 r. Srebrny medal w skokach na celność lądowania, Erden – Bułgaria.

Rekord Polski w skokach na cel. ląd. na 3 cm. centro w 2000 r.

Rekord Polski w konkurencji spadochronowej – speed skydiving.

Lotniczy instruktor spadochronowy 2 klasy. Wykonała 6018 skoków w tym 5 ratowań na spadochronie zapasowym.

Służbę wojskową  zakończyła w 2019 r.

Odznaczenia: Brązowy i Srebrny medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”Złoty Krzyż Zasługi, Mistrz Sportu.

Mł. chor. ROMAN ŁAPUCKI

Urodzony 23.11.1947 r. w Białymstoku.

Pierwszy skok wykonał w 1963 r. z samolotu Jak-12 ze spadochronem PD-47 na lotnisku Aeroklubu Białostockiego, pod nadzorem instruktora Ryszarda Ożarowskiego.

W roku 1969 został powołany odbycia wojskowej służby zasadniczej w krakowskiej 6 Pomorskiej Dywizji Powietrzno – Desantowej, którą odbył w plutonie wyczynowym, gdzie wykonywał intensywnie skoki treningowe u trenera Jana Cierniaka

W 1971 r. zostaje żołnierzem zawodowym, reprezentując na spadochronowych zawodach krajowych, Wojskowy Klub Sportowy – Krakowski Okręg Wojskowy.

W 1972 r. uzyskuje uprawnienia wojskowego instruktora spadochronowego.

W latach od 1974 do 1983 członek Kadry Narodowej i reprezentacji Wojska Polskiego.

Uczestniczył w wielu zawodach w kraju jak i za granicą, gdzie wielokrotnie zdobywa medale w poszczególnych konkurencjach spadochronowych.

Vice Mistrz Polski w 1975 r. Częstochowa.

Mistrz Polski w akrobacji spadochronowej w 1978 r. Włocławek.

3 – krotny uczestnik Mistrzostw Świata /1974 r. Szolnok – Węgry. 1976 Rzym – Włochy,  1982 r. Lucenec – Czechosłowacja.

5 – krotny uczestnik Mistrzostw Armii Zaprzyjaźnionych.

1976 r. Srebrny medal w drużynowych skokach na celność lądowania, na XIII Mistrzostwach Świata w Rzymie.

1975 r. Brązowy medal w akrobacji indywidualnej, na MAZ, Prostiejov – Czechosłowacja.

1976 r. Srebrny medal w klasyfikacji generalnej na MAZ, Tuła – ZSRR.

Mistrz Wojska Polskiego w 1974 r. Bydgoszcz.

II vice Mistrz WP w 1976 r. Kraków.

Instruktor spadochronowy wojsk powietrznodesantowych kl. mistrzowskiej.

Wykonał 6000 skoków spadochronowych w trakcie których musiał 18 razy użyć spadochron zapasowy tzw. ratowanie.

Służbę wojskową zakończył w 1987 r.

Odznaczenia: Brązowy, srebrny i złoty medal ‚Za Zasługi dla Obronności Kraju”. Brązowy i srebrny medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”                                    Brązowy Krzyż Zasługi. Mistrz Sportu.

Kpt. mgr LESZEK MAŃKOWSKI

Urodził się 26 stycznia 1956 r. w Krakowie.

9 czerwca 1972 roku w Aeroklubie Krakowskim na lotnisku Pobiednik Wielki wykonał pierwszy skok spadochronowy ze spadochronem PD-47, z samolotu PZL-101 Gawron SP-CKF. Do 26 kwietnia 1976 roku, kiedy został powołany do odbycia służby zasadniczej wykonał 394 skoki. Został też drużynowym mistrzem Polski juniorów i indywidualnym wicemistrzem Polski (1975 r., Nowy Targ). W latach 1976-1977 w plutonie wyczynowym 6PDPD. W 1977 zdobywa 2 złote i jeden brązowy medal na SMPJ w Elblągu. Na tym kończy karierę sportową w plutonie wyczynowym z powodu braku porozumienia z kierownikiem. W 1978 roku kończy kurs instruktorski we Wrocławiu i zostaje wyznaczony na stanowisko technika spadochronowego 3 kompanii zabezpieczenia 8 bzab. Do 1983 roku skacze sportowo biorąc udział w zawodach. Reprezentuje barwy Aeroklubu Krakowskiego. W 1986 roku otrzymuje awans do stopnia chorążego i obejmuje stanowisko kierownika sekcji zabezpieczenia desantowania w 26 daplot. W 1991 roku kończy pedagogiczne studia magisterskie w krakowskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej uzyskując tytuł magistra pedagogiki.

W 1992 roku w następstwie ukończenia skróconego kursu oficerskiego w WSOWZmech we Wrocławiu zostaje mianowany na stopień podporucznika. W tym samym roku zostaje wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 16 bpd 6BPD, d/s spadochronowo-desantowych. W tym czasie jest już instruktorem spadochronowym klasy mistrzowskiej (M), specjalistą desantowania sprzętu ciężkiego.

7 marca 1994 roku, w następstwie fundamentalnych zmian w armii, odchodzi do rezerwy na zasłuzoną emeryturę. Służbę kończy mając na koncie ponad 1400 skoków spadochronowych.

Od 1980 roku jest pilotem lotniowym a od 1982 roku instruktorem. Od 1989 roku po przeszkoleniu lata na paralotniach. W 1994 roku kończy kurs instruktorów paralotniowych i otwiera jedną z pierwszych w Polsce szkół paralotniowych – Aerokrak. Razem z synem Kamilem i żona Krystyną – instruktorami paralotniowymi – prowadzi ją do 2021 roku. Wyszkolił ponad trzy tysiące pilotów, w tym pięciu mistrzów świata. Syn Kamil, motoparalotniowy mistrz świata i Europy od 2015 roku jest trenerem kadry motoparalotniowej Qataru, z którą odnosi ogromne sukcesy. Zawodnicy trenowani przez Kamila są wielokrotnymi mistrzami świata.

Wszechstronny pilot. Lata na paralotniach, paralotniach z napędem i motoparalotniach. Lotniach i motolotniach, samolotach ultralekkich i turystycznych, oraz szybowcach. Jest licencjonowanym pilotem wiatrakowców i balonów. Z wyjątkiem szybowców, wszędzie – z sukcesami – bierze udział w zmaganiach sportowych. Skacze ze spadochronem. Od 2022 roku skacze w kombinezonach wingsuit. Aktualnie posiada ponad 1800 skoków i nadal skacze. Skacze również i bierze udział w rywalizacji sportowej w klasycznej celności lądowania. Przez siedem lat pełnił funkcję trenera polskiej kadry narodowej paralotni z napędem. Instruktor modelarstwa, spadochronowy, paralotniowy i lotniowy.

Posiadacz prywatnych szybowców: Bocian 1E i zabytkowej Muchy Std 22C z 1959 roku, samolotu – repliki Taylorcraft „Auster V”, z którym uczestniczył w wielu pokazach, oraz balonu.

Od 2012 jest prezesem Krakowskiego Klubu Seniorów Lotnictwa , a od 2015 – Rady Seniorów Lotnictwa Aeroklubu Polskiego. Budowniczy pomnika „Lotnikom Polskim” odsłoniętego w 2018 roku na warszawskich Powązkach.

Za zasługi dla lotnictwa został odznaczony złotym Krzyżem Zasługi RP i wieloma innymi odznaczeniami resortowymi. W 2018 roku otrzymał „Błękitne Skrzydła”. Laureat „Złotej Lotki” i honorowego wyróżnienia im. Dedala nadawanego wybitnym instruktorom i trenerom. Zasłużony działacz Związku Polskich Spadochroniarzy.